Σε ποια πόλη θέλουμε να ζούμε;

Γράφει ο Νίκος Ευθυμιάδης

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ. ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ, Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΜΑΣ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΝ ΑΔΥΝΑΜΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΙΑ «ΩΡΙΜΗ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ, ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ, ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΜΕ ΚΑΘΑΡΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ

ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ είμαστε μοιρασμένοι ανάμεσα σε αυτούς που πιστεύουν ότι για ΟΛΑ φταίει το πράγματι υδροκέφαλο κράτος και σε εκείνους που συνειδητοποιούν ότι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης οφείλεται στην δική μας αδράνεια που αγγίζει τα όρια της απάθειας.

Είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν την άποψη ότι ενώ όλοι διαισθανόμαστε και βλέπουμε τις μεγάλες δυνατότητες της Θεσσαλονίκης, οι ίδιοι εμείς ως Κοινωνία Πολιτών δεν μπορέσαμε, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, ούτε να συνεργαστούμε για να τις σχεδιάσουμε σωστά ούτε να συμφωνήσουμε σε ένα σοβαρό και τεκμηριωμένο πλαίσιο διεκδίκησης της υλοποίησης τους.

ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Πρέπει βέβαια να παραδεχθούμε ότι τα τελευταία 15 χρόνια η Θεσσαλονίκη υστερεί στις επιδόσεις οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης.

Όλοι γνωρίζουμε ότι οι νέοι άνθρωποι που μορφώνονται και έχουν οράματα αλλά και προσδοκίες για αντίστοιχη απασχόληση, δεν αισθάνονται ότι το μέλλον τους βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη. Προσβλέπουν αναγκαστικά προς την Αθήνα ή το εξωτερικό για να εργαστούν και να σταδιοδρομήσουν.

Γνωρίζουμε ότι η τοπική Βιομηχανία συρρικνώνεται. Επιχειρήσεις μεταναστεύουν στις φθηνότερες γειτονικές μας χώρες. Επιχειρηματίες μετακομίζουν στην Αθήνα για καλύτερη πρόσβαση στην εθνική αγορά. Το εμπορικό κέντρο της πόλης έχει επίσης συρρικνωθεί και παραμένει αβοήθητο απέναντι στον εισαγόμενο ανταγωνισμό.

Γνωρίζουμε ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν διαθέτει αποκεντρωτικό μηχανισμό για τη λήψη σοβαρών αποφάσεων σε ό,τι αφορά τα αναπτυξιακά συμφέροντα της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής.

Γνωρίζουμε ότι οι υπηρεσίες που χρειάζονται οι επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης για να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους, εξαρτώνται από κέντρα αποφάσεων που βρίσκονται πολύ μακριά από τον ιστό της πόλης.

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

01. Η Θεσσαλονίκη έχει μια αδιαμφισβήτητη θέση στον πολιτισμό της Ευρώπης. Μας δόθηκε μια σημαντική ευκαιρία να κατοχυρώσουμε μια διακεκριμένη θέση ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1997. Κι όμως καταλήξαμε απλοί παρατηρητές υλοποίησης του προγράμματος από το Υπουργείο Δημοσίων Έργων, αφού δώσαμε πολλά δείγματα εσωτερικών συγκρούσεων και ερασιτεχνισμού

02. Η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη από λύσεις στο κυκλοφοριακό της πρόβλημα. Αποδείχθηκε σχετικά εύκολο να πετύχουμε την έγκριση κατασκευής μιας υποθαλάσσιας αρτηρίας. Κι όμως το έργο ναυάγησε, επειδή η τοπική κοινωνία με τους φορείς της δεν ήταν σε θέση να μελετήσει σωστά τις επιπτώσεις μιας τόσο μεγάλης παρέμβασης, ώστε να μην επιδέχεται αμφισβητήσεις για την αποτελεσματικότητά της.

03. Όλοι συμφωνούμε ότι η Θεσσαλονίκη διαθέτει τις προϋποθέσεις να εξελιχθεί σε σημαντικό διεθνές εκθεσιακό και συνεδριακό κέντρο. Κι όμως εδώ και πολλά χρόνια η τοπική κοινωνία δεν κατάφερε να συμφωνήσει σε μια σύγχρονη και ρεαλιστική φόρμουλα υλοποίησης αυτού του στόχου, με αποτέλεσμα να έχει σχεδόν χάσει το παιχνίδι από τις πολλές και καλές εκθεσιακές πρωτοβουλίες που υλοποιούνται στο Λεκανοπέδιο. Η μεταφορά της ΔΕΘ πολύ λίγα προβλήματα θα λύσει αν δεν προηγηθεί ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός για το ποιο «κενό» θα καλύψει και ποια έργα θα πρέπει να συνδεθούν, έστω και μακροπρόθεσμα, με την περιοχή της νέας εγκατάστασης της, ώστε να ωφελήσουν την συνολική ανάπτυξη της πόλης.

04. Ο πνεύμονας της Θεσσαλονίκης είναι το λιμάνι της. Κατέχει στρατηγική θέση που του επιτρέπει να εξελιχθεί σε ένα διεθνές διαμετακομιστικό κέντρο σύνδεσης της Μέσης και Άπω Ανατολής με την Ευρώπη. Κι όμως η τοπική κοινωνία παρέμεινε σχεδόν αδιάφορη απέναντι στα συμφέροντα που δεν επέτρεψαν την εφαρμογή διεθνών προτάσεων για την αξιοποίησή του.

05. Το Α.Π.Θ., το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας μπορεί να αποτελέσει την ατμομηχανή για την ανάπτυξη Έρευνας και Τεχνολογίας με στόχο την ανάδειξη της Θεσσαλονίκης σε Πόλη Καινοτομίας με διεθνή ακτινοβολία. Όμως οι δυνατότητες αυτές αντιμετωπίζονται σαν μακρινό όραμα από την τοπική κοινωνία που περιμένει την πρωτοβουλία από τρίτους.

06. Ο Πολιτισμός είναι κυρίαρχο στοιχείο της ταυτότητας της Θεσσαλονίκης. Η βυζαντινή κληρονομιά σε συνδυασμό με τα εκπαιδευτικά της ιδρύματα, δημιουργούν τεράστια περιθώρια καθιέρωσης της ως διεθνούς κέντρου Βυζαντινών Σπουδών και Έρευνας. Η εκπλήρωση του στόχου αυτού θα έχει πολλές έμμεσες συνέπειες, όπως ότι θα βελτιωθεί η αναγνωρισιμότητα της πόλης ως τόπου προορισμού σε διεθνές επίπεδο.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;

Τα λίγα αυτά παραδείγματα αναφέρονται σε μακροπρόθεσμους στόχους που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την ταυτότητα της Θεσσαλονίκης.

Είναι πιστεύω καιρός να συμφωνήσουμε ότι για την ανάπτυξη, την πρόοδο και το μέλλον της πόλης μας, κυρίως υπεύθυνοι είμαστε όλοι εμείς, οι επιλογές μας και η σοβαρότητα και η ευθύνη με τις οποίες θα στηρίξουμε τους στόχους μας.

Ακόμη και οι σκληρότεροι και πιο συγκεντρωτικοί διοικητικοί μηχανισμοί θα αποδεικνύονταν αδύναμοι απέναντι σε μια «ώριμη» Θεσσαλονίκη, σε μια τοπική κοινωνία που ξέρει τι θέλει, ξέρει να συνεργάζεται, ξέρει να σχεδιάζει με αξιοπιστία και σε βάθος, τα θέματα που διεκδικεί και είναι έτοιμη να τα υποστηρίξει με καθαρό λόγο και επιχειρήματα τα συμφέροντά της.

Πρέπει, λοιπόν, να προσδιορίσουμε σε ποια πόλη θέλουμε να ζούμε. Να καθιερώσουμε ένα θεσμοθετημένο διάλογο της Κοινωνίας των Πολιτών με την εξουσία και τους φορείς της Θεσσαλονίκης, για την ταυτότητα της πόλης μας, για τα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα, για την ποιότητα ζωής που απαιτούμε, για τις θυσίες τις οποίες είμαστε διατεθειμένοι να υποβληθούμε και την υποστήριξη που θα δώσει ο καθένας μας, προκειμένου να πετύχουμε τους κοινούς στόχους της πόλης.